Leicester City gaat fier aan kop in de Premier League. Uiteraard is het schitterend om te zien dat een kleine club die (relatief) weinig geld uitgeeft alle miljoenenverslindende topclubs de baas is. Wat nog mooier is, is het feit dat kick and rush weer de baas is in Engeland. Dit gegeven werd perfect geïllustreerd door het schitterende doelpunt dat Jamie Vardy vorige week maakte tegen Liverpool. Onder Jürgen Klopp is Liverpool een zogeheten ‘voetballende ploeg.’ De voetballende ploeg was echter niet bestand tegen een ogenschijnlijk blinde trap naar voren en een perfecte afronding.
Vandaag werd het kapitaalkrachtige Manchester City op overtuigende wijze verslagen. Het was schrijnend om te zien dat ’s werelds beste spelers, met name in de tweede helft, totaal niet wisten hoe ze het spel van Leicester City moesten bestrijden. De simpele, en misschien wel oudste tactiek die het voetbal rijk is, blijkt een uiterst effectief middel om topploegen te bestrijden. Er zijn meerdere redenen te bedenken waarom deze tactiek ook Ajax tot grote hoogtes kan stuwen.
Ten eerste is het een tactiek waarvoor je geen grootse selectie hoeft te hebben. Je bent afhankelijk van de individuele klasse van één à twee topspelers. Leicester City heeft in Vardy en Mahrez een draver en een begaafde voetballer, maar vooral een koppel dat vrijwel iedere wedstrijd weet te scoren. Daarachter dien je slechts een goed georganiseerd stel harde werkers op te stellen. Ajax heeft deze reeds in huis. Zelden kreeg Ajax zo weinig doelpunten om de oren en de grote kracht van de ploeg is het sterke blok op het middenveld. Deze kwaliteiten zijn een vereiste voor het succesvol uitvoeren van kick and rush.
Dit gegeven maakt het werk van Marc Overmars een stuk draaglijker. Het technische beleid moet afgestemd worden op de aankoop van één of twee spelers om wie alles draait. Al het budget kan hiervoor uitgetrokken worden. In andere posities hoeft niet geïnvesteerd te worden, zij zijn ondergeschikt aan de sleutelposities voorin. Ajax bewees eerder al relatief succesvol te kunnen zijn met de ‘alle ballen op Suárez’-tactiek. Het is niet uit te sluiten dat wijlen Miralem Sulejmani goed uit de verf zou zijn gekomen wanneer de kick and rush tactiek zou zijn toegepast. De Serviër werd immers aangekocht op basis van een rush vanaf de middenlijn die hij uitvoerde tegen Ajax. Hij besloot de rush met een doeltreffende afronding. Het was een rush van 16 miljoen.
Kick and rush zou tevens het ‘probleem’ Van der Hoorn oplossen. Het is moeilijk te ontkennen dat de verdediger sterk is in man-tegen-man gevechten. Wanneer hij geen ruimte in de rug heeft, is hij een meerwaarde voor de Ajax-verdediging. Bovendien is hij buitengewoon nuttig in standaardsituaties. Het efficiënt gebruik maken van corners en vrije trappen is een belangrijk onderdeel in het kick and rush spelletje.
Tot slot heb je geen goede coach nodig om deze tactiek goed uit te voeren. Iedere coach kan dit systeem uitleggen aan zijn ploeg en er kan nauwelijks verwarring ontstaan over de uitvoering van dit systeem. De coach hoeft geen ingewikkelde looplijnen en tactieken uit te leggen of te trainen. Kortom: zelfs Ruud Gullit zou met deze tactiek succesvol kunnen zijn. Ook voor analist Jan van Halst zou de komst van kick and rush een zegen zijn. Het zou betekenen dat hij bij ieder doelpunt slechts één pijl hoeft te tekenen en maar één speler hoeft te omcirkelen op zijn Piero.
Waarschijnlijk zal Ajax nooit overstappen op dit prachtige, eenvoudige spelsysteem dat teruggaat naar de kern van het voetbal. Het past niet in de filosofie van de club. Er is in die filosofie wel plaats voor het doelloos rondschuiven van de bal. Wellicht is het tijd om die filosofie een keer overboord te gooien. Ajax moet het Leicester City van Nederland worden. Weg met al dat balbezit. De koploper in Engeland haalt zelden 30% balbezit, maar wint hier wel zijn wedstrijden mee. Supporters kijken niet naar balbezit, ze kijken naar de momenten dat de bal het net doet golven. Het gebrek aan balbezit en de simpele voetbalstijl zijn bovendien geenszins een garantie dat de wedstrijden saai zijn. De duels in de onderste regionen van de Premier League zijn zelden saai. Het spel gaat op en neer, er wordt met passie gestreden en in één wedstrijd zijn er meer kansen te zien dan in tien thuiswedstrijden van Ajax. Het is 2016. In 2016 word je kampioen met kick and rush, niet met pass and slow down.
