Mario Melchiot heeft op zijn eigen website onthuld hoe Gerald Sibon in de maling werd genomen, vlak na zijn komst van Roda JC naar Ajax. Sibon had het al gauw moeilijk bij Ajax en Richard Witschge wilde de lange aanvaller snel kennis laten maken met de Amsterdamse voetbalhumor.
“Al na een paar trainingen zagen we dat Gerald tijd nodig had om zich aan te passen”, aldus Melchiot. Tijdens partijspellen viel hij door de mand omdat hij niet meekon met het hogere niveau. “Toen de training afgelopen was, zag hij eruit alsof hij niet wist wat hem was overkomen.”
Tijdens partijspelletjes wilden spelers niet bij Sibon in het elftal zitten, want dan werd er namelijk verloren. De Ajacieden wilden hier verandering in brengen, door een grap met de aanvaller uit te halen. “We zagen Gerald op zijn stoeltje zitten toen Richard Witschge, de clown van het team, naar hem toe ging en zei: ‘Je moet meer gaan laren over het spelletje want het gaat te snel voor je. We krijgen morgen allemaal een televisie, dus dan heb je geen excuses meer en ben je klaar om alles te begrijpen van de training.’ waarop Sibon zei: ‘Ik heb meer dan dat nodig, maar het is een begin.’ De televisies zouden binnen een paar dagen arriveren.”
Een paar dagen later vond Sibon het vreemd dat maar vier spelers een grote doos kregen. Witschge maakte hem duidelijk dat sommigen een dag eerder al een televisie hadden gekregen en anderen kregen hem nu. De spits had zelfs speciaal de auto van zijn vrouw meegenomen om de grote doos mee te kunnen nemen en ploeggenoten van Sibon hielpen hem om de doos in te laden, hij bleek namelijk erg zwaar te zijn.
De volgende ochtend nam Witschge snel het woord in de kleedkamer voorafgaande aan de training. Witschge zei: “Wie vandaag in het team van Gerald zit, die heeft een probleem. Hij heeft zich namelijk goed voorbereid. Vertel maar, Gerald.” Sibon nam boos het woord: “Ik heb er gisteren een eeuwigheid over gedaan om die zware doos naar binnen te krijgen. Hij zat vol met stenen!” Melchiot erkent dat iedereen in een deuk lag nadat ze het hoorden. “We konden niet geloven dat hij echt zou denken dat we zomaar televisies zouden krijgen om meer te leren over de training.”
