Slechts vier dagen nadat we weer goed en wel thuis gekomen waren uit Kiev, was het alweer tijd voor de volgende awayday. Een bezoek aan Vitesse stond op de planning. Vitesse uit, altijd lastig. Van de laatste 6 Eredivisie-ontmoetingen won Ajax er slechts  2.

We zagen de bui dus alweer een klein beetje hangen: geplaatst voor de Champions League, vermoeide spelers, Vitesse onderschatten. Het was hopen op een 0-1 zege, of iets in die richting. Maar tot ieders grote verbazing lag die 0-1 al binnen 2 minuten in het net. Een paar minuten later was het al 0-2 en zelfs 0-3. Was dit het Vitesse dat wilde laten zien dat het de aansluiting richting de top gevonden had?

Het leek er meer op alsof Vitesse het campingelftal richting het grootste theater van Nederland had gestuurd, met Bryan Linssen als ultieme campinggast. De aanvaller wist het allemaal ook niet meer en had waarschijnlijk liever echt op de camping gezeten dan dat hij door de mat werd geveegd door Ajax.

Niet alle zintuigen werden deze middag getrakteerd. Waar we onze ogen uitgekeken en genoten van Ajax, werden onze oren in de rust gepijnigd: Arnhemse zanger Joey Hartkamp kwam een potje zingen. Zijn enthousiasme maakte dan weer veel goed, zonder enige vorm van gêne bracht hij ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’ ten gehore.

Voor zover wij zagen was bij de Vitessenaren de lach allang van het gezicht verdwenen, maar bij ons ging die lach inderdaad niet meer weg. In de tweede helft liet Ajax zich verleiden om mee te gaan in alle ontspannenheid van het campingelftal en werd het duel wat gezapig. Ajax hoefde niet meer, Vitesse kon het niet. Maar gelukkig was er ander vermaak: de Arnhem Ultras. Het nieuwe sfeervak van Vitesse dat een wat sneue indruk maakte. De naam is niet al te origineel gekozen en zelfs het lettertype op de snel gedrukte t-shirts leek precies hetzelfde te zijn als op het shirt van Ultras Amsterdam. De Arnhem Ultras, afgekort AU. Toepasselijker had het niet kunnen zijn deze zondag, het was een pijnlijke middag voor de Arnhemmers. En wij? Wij kregen de lach niet meer van ons gezicht.

Meer blogs:

Blog: In tranen naar de Champions League