Vrijdagavond vertrok ik met drie anderen vanuit Nijmegen naar Geuzenveld, Amsterdam. De oproep vanuit de F-Side op donderdag, om met zoveel mogelijk Ajacieden naar het huis van Abdelhak Nouri te gaan, deed mij geen seconde twijfelen. Onderweg hadden we geen enkel idee wat we konden verwachten. We vertrokken vroeg, om te voorkomen dat we in de file zouden staan.
Eenmaal aangekomen liepen we doelloos de menigte achterna. Aan het einde van de straat was het al snel duidelijk dat we precies voor het huis van Appie Nouri uitkwamen. Niet lang na onze aankomst, verzamelden tientallen motoren voor het huis van Appie. Tegelijkertijd lieten zij hun motoren horen. Vervolgens klapten alle aanwezige supporters in hun handen en begon men “Nouri, Nouri” te scanderen. Kippenvel, van top tot teen.
Uiteindelijk kwam de harde kern van de F-Side en alle andere supporters aan. Het betekende het begin van een aantal memorabele momenten. De vader van Nouri kwam aangereden, iets wat ik in eerste oogopslag niet kon waarnemen. Later zag ik dat het zijn vader was, die strijkend over zijn hart de supporters kwam bedanken voor hun aanwezigheid en medeleven. Liederen als “Dit is mijn club” en “We love you Appie” werden gezongen richting de vader van Appie.
Na eindeloos gezang voor Nouri en zijn familie werd iedereen verzocht richting het “Nigel de Jong Plein” te gaan. Daar aangekomen waren een aantal mannen te zien die ik nog ken van VAK410. Zoals verwacht namen zij de daaropvolgende sfeeractie op zich. Iedereen werd verzocht achter een lijn te blijven. Wat resulteerde in een groot gat midden op het pleintje. Hier werd vuurwerk afgestoken zodra de spelers en de familie Nouri hier zouden aankomen. De F-Side verzocht iedereen stil te zijn, niet te zingen en niet te klappen tot na het vuurwerk. Iedereen luisterde aandachtig naar hoe respectvol de F-Side hier mee om ging. Het was zeer indrukwekkend hoe aandachtig iedereen luisterde en ook precies deed wat er van ze gevraagd werd.
Nadat het vuurwerk voorbij was klonk er een oorverdovend applaus en vertrokken de meeste weer richting huis. Ook waren er nog veel mensen die nog even naar het huis van Nouri gingen en nogmaals hun medeleven uiten aan de familie van Appie. Voor mij en mijn vrienden was het tijd om richting huis te gaan. Een lange reis lag ons nog voor de boeg richting Nijmegen.
Ik heb er geen spijt van dat ik op mijn vrije dag naar zoals het voelt ‘mijn stad’ ben gegaan. Al sinds zaterdag ben ik net zoals waarschijnlijk iedereen die dit leest onwijs verdrietig en voelt dit als een groot verlies. Abdelhak Nouri is een voorbeeld voor vele op deze wereld. Zo positief, zo doelgericht maar vooral liefdevol, gepassioneerd, en respectvol. Dat dit alles hem moet overkomen is onwijs oneerlijk en ik zal het ook nooit gaan begrijpen.
Dat iedereen die er was zich op deze manier heeft laten zien en heeft geuit, laat mij maar weer eens zien dat dit de allermooiste en warmste club is van allemaal. Dat wij als Ajacieden zo klaar staan voor onze jongens, onze talenten en onze club is ontzettend mooi. Ook laat het zien dat de persoon Abdelhak Nouri een bijzonder persoon is. Iemand die veel indruk heeft gemaakt op de voetballerij met zijn talent en zijn persoonlijkheid.
Middels deze blog, wil ik mijn verhaal vertellen over de gebeurtenissen van vrijdagavond in Geuzenveld. Voor de mensen die er helaas niet bij konden zijn, hoop ik dat ik jullie aan een stukje beeldvorming heb kunnen helpen. Aan iedereen die er was wil ik maar één ding kwijt: respect. Respect voor alle Ajacieden, maar ook zeker voor de niet-Ajacieden die er waren. Zo waren er ook een vader en zoon in Feyenoord-tenue aanwezig. Achter op het shirt viel de tekst ‘Stay strong Appie’ te lezen.
Voetbal verbroederd, zelfs tussen de twee grootste rivalen. Laten we dit proberen vol te houden voor Appie, laten we vooruit proberen te kijken en die titel te pakken voor Appie. Laten we, hoe moeilijk het ook zal worden, er een geweldig seizoen van proberen te maken. En laten we vooral, voor Appie, genieten van het voetbal en onze club. Want dat is wat Appie van ons zou verlangen.
Groots talent, Groots persoonlijkheid. Appie, we zullen je nooit vergeten.
