Pelle Clement speelde ruim elf jaar bij Ajax en in die jaren werd hij zeer goed bevriend met Abdelhak Nouri. De twee bouwden een speciale band op en op het moment dat Clement hoorde wat er met zijn maatje gebeurd was, schrok hij zich wezenloos. De speler van Reading vertelt aan Ajax1.nl over zijn speciale band met Appie.
“Mijn band met Appie was heel goed. Hij had een bijzonder talent en daar kwam bij dat hij ook nog een heel hoog rendement was. Hij kon niet alleen een extra man op het middenveld creëren, maar ook nog de juiste pass vinden of het zelf afmaken. In het veld voelden wij elkaar heel goed aan, dat sprak hij ook uit en dat was hartstikke mooi. Als je dat hebt, merk je dat je buiten het veld ook heel goed met elkaar omgaat. Ik weet nog goed dat toen bekend werd dat ik wegging bij Ajax, hij als een soort kleuter achter me aan liep. We maakten een rondje over het complex en hij zei continu dat ik toch maar niet weg moest gaan. Hij vroeg ook: ‘Waarom nu al?’ Dit soort dingen zijn echt typerend voor Appie en dat blijft je altijd bij. “
Door het voorval met Nouri besefte Clement dat hij heel dankbaar moet zijn voor elk moment dat hij mag voetballen. “Ik heb vooral mezelf in die spiegel kunnen aankijken en kunnen beseffen hoe ontzettend dankbaar ik mag zijn voor elk moment dat ik mag voetballen. Dat is echt de les die ik eruit heb getrokken, maar voor mij persoonlijk was het zo ontzettend moeilijk.”
“Ik zat met een teamgenoot in de auto na de training. Ik was onderweg naar het hotel, wilde de score checken en toen las ik wat er was gebeurd. Ik wist natuurlijk nog helemaal niet wat er aan de hand was. Toen heb ik de jongens een berichtje gestuurd en hoorde ik het verhaal. Op dat moment was de uitkomst nog helemaal niet duidelijk. Vanaf dat moment heb ik elke dag contact gehad met de jongens en toen naar buiten kwam hoe hij eraan toe was, was ik op trainingskamp in Nederland. Ik heb direct de manager van Ajax een berichtje gestuurd of ik mee zou kunnen naar de ouders van Appie. Dat was echt ontzettend emotioneel. Het was wel heel mooi om erbij te zijn. Ik kende zijn familie al zolang. De mensen zijn zo ontzettend bijzonder! Ze zeiden dingen als: ‘Jij en Appie begrepen elkaar, jullie voelden elkaar goed aan.’ Dat is zo aangrijpend en je voelt je ontzettend machteloos. Ik heb het er met Jaap Stam nog over gehad, want hij kende Appie natuurlijk ook. Maar het was wel heel lastig om weer verder te gaan. Het was voor mij prettig dat ik op trainingskamp was in Nederland. Hierdoor kon ik even bij mijn eigen ouders zijn, ik ben met de jongens van Ajax mee geweest en ben later nog een keer zelf bij zijn familie geweest. Zo heb ik kunnen doen wat ik kon doen en nu vooral blijven hopen. Ik heb nog altijd veel contact met de jongens en ben op de hoogte van hoe het met ze gaat. Ik weet wat er gaande is en als ik in Nederland ben, zie ik de jongens ook.”
“Het is nog steeds heel onwerkelijk en het is ook heel gek dat je ook weer door moet. Het gekke eraan is dat die jongen zo ontzettend eerlijk en vrolijk was. Hij was precies zoals je moet zijn. Je vraagt je telkens af: ‘Waarom nou juist hij?’ Ik bedoel echt niet dat het een ander had moeten zijn, maar waarom het mens Appie? Dit is echt een vraag die me elke dag door het hoofd spookt”, besluit Clement.
