Zeven wedstrijden in 21 dagen. Waaronder wedstrijden tegen de nummer 1, 3, 5 en 8 van Nederland en twee wedstrijden in de kwartfinale van de Europa League. Het moge duidelijk zijn: april wordt een lood- en loodzware maand voor Ajax. En dus zit er eigenlijk maar één ding op: verstand op nul en gaan.
Enkele weken geleden was dit nu juist waar het mis ging. Ajax kon het niet meer opbrengen. Uit bij Excelsior maakte de ploeg een uitgebluste indruk. Inderdaad, dat is een understatement. Het team was weggezakt in drijfzand, probeerde nog een houvast te vinden, maar de zuigkracht werd alleen maar heviger en liet het team machteloos. Ajax spartelde niet eens meer.
Het wordt alleen al een helse klus om de rug te rechten, om meerdere redenen. De vermoeidheid is reeds toegeslagen, het vertrouwen heeft een deuk gehad en de concurrentie blijft maar winnen. En dan is daar nog die berg waar men nu tegenop kijkt. De berg genaamd april. Na een touretappe van 600 kilometer – die je dus al in ging met pap in de benen – waarin je over de Galibier, La Plagne, de Madelaine en de Gladon bent gefietst nog de Alpe d’Huez op moeten. En ook op individueel niveau zijn er klappen gevallen. Het gaat hier natuurlijk hoofdzakelijk over Matthijs de Ligt, maar ook over andere Oranje-internationals die van een zware teleurstelling terugkeerden. En zie er dan maar eens te staan.
Zondag wordt duidelijk of het echt waar is. Of de Klassieker ongekende krachten in spelers los kan maken. Of alle teleurstellingen, alle pijntjes kopje onder kunnen worden gedrukt door een zevenkoppig adrenalinemonster. En misschien nog belangrijker: of deze intense krachten vastgehouden kunnen worden. Ook woensdag tegen AZ, ook zaterdag tegen NEC. Is de kracht die de Klassieker losmaakt groot genoeg om een maand op te teren, om de zuurstoftank weer genoeg bij te vullen? De enige kans die Ajax heeft is de juiste stand vinden. Er is maar één stand. Een stand die een maand lang vastgehouden moet worden. Misschien is de wedstrijd tegen Feyenoord wel Ajax’ redding. De kans is miniem, maar misschien is geen niet zolang het scorebord en teletekstpagina 819 het tegendeel niet bewijzen (lees je mee Johan?).
Deze specifieke stand moet ervoor zorgen dat er geen ruimte is tot nadenken. Een stand die het uitzicht op die Mont Ventoux vertroebelt. Een stand gevoed door hoop, wil om te winnen, moed en een vleugje roekeloosheid. De gladiolenstand die wint van de dood. Een maand lang mag er niet gevoeld worden. Geen vermoeidheid, geen pijn, geen twijfel. Het licht mag niet uitgaan. 21 dagen focus, drive, passie, felheid. Het is nagenoeg niet te doen, drie volle weken in deze intensieve stand. Een hele zware knop die op een of andere manier toch omgezet moet worden, met man en macht. Maar nog steeds is het de enige stand, de enige stand die leidt tot hoop, die op zijn beurt de turbostand kan voeden. Een proces dat moet leiden tot flow kwadraat.
Het is eigenlijk het enige voordeel, naast het thuisvoordeel aankomende zondag, dat Ajax heeft boven Feyenoord. Feyenoord heeft speling, ruimte tot keuzes. Ruimte om iets toe te geven. Opties, uitwijkmogelijkheden, voorwaarden om twijfel te creëren. Ajax heeft dat niet, er is maar één weg, de snelweg naar het vijandelijke doel. En in de juiste stand is Ajax een stoomwals die met 160 km/h over deze weg raast. Al het verkeer dat minder hard gaat wordt opgeslokt. En als de horde Feyenoord is platgewalst, dan zullen er meer obstakels volgen die je alleen in de hoogste versnelling kunt verpulveren. Ogen dicht, blijven gas geven en hopen dat je de motor niet opblaast.
Dus wat betreft de tactiek aan het begin van de zwaarste maand van het jaar kan het niet vaak genoeg gezegd worden: er is maar één stand. Volle bak vooruit, de dood of de gladiolen. En dan maar kijken waar het schip strandt. Als de pijp leeg is, is hij leeg. Maar tot die tijd blijft er hoop. Een sprankje is genoeg om nog even op te teren.
