Cillessen was weer in het nieuws. Ditmaal vanwege een aanbieding van de oude dame Juventus. Ik vraag me vaak af waar het plafond van Cillessen had gelegen als hij niet voor Barcelona had gekozen. Ik vraag me af hoe ontiegelijk goed hij had kunnen zijn als hij voor een top club had gekozen waar hij wel wekelijks in de basis stond. Maar hier over kan ik alleen maar fantaseren. Ik snap het wel als Jasper bij Barcelona blijft. Ik neem het hem niet kwalijk. Elke dag lekker ballen met Suarez en Messi, wekelijks op de eerste rij bij de wedstrijden van Barcelona en als je daarna naar huis gaat een Sangria drinken aan het strand. Ik zou het wel weten hoor. Het is bijna een sprookjes leven. Een Sangria drinken aan het strand, waar doet mij dat aan denken..? Oh ja, aan Ajax.
Als Erik ten Hag bij de interviews na de wedstrijden tegen Heerenveen en Feyenoord had gezegd dat de spelers een beetje dronken waren omdat ze vlak voor de wedstrijd een drankje aan het strand hadden gedaan zou het mij niets verbazen. Het zou zelfs een hoop verklaren. aangeschoten leken Ziyech en Tadic balletjes in te leveren aan de tegenstander, Mazraoui was al zo dronken dat hij rechts niet meer van links kon onderscheiden en Onana begon wartaal te praten met uitspraken als “Lamprou is veel beter dan ik”. Het is dus wel duidelijk dat het even niet loopt bij Ajax. Ajax voetbalt als een oude dame en Juventus als een god. Maar wist u dat er in de Griekse mythologie twee goden waren die Ajax werden genoemd? Ajax de grote en Ajax de kleine. Ik zie ons Ajax graag als grote club dus ga ik er voor het gemak maar vanuit dat wij vernoemd zijn naar Ajax de grote. Helaas werd Ajax de grote gek, en pleegde hij zelfmoord met zijn eigen zwaard. De wedstrijd tegen Feyenoord was bijna een weerspiegeling van wat er met de god Ajax de grote gebeurde. Alleen pleegde ons Ajax geen zelfmoord maar werd het afgeslacht. Gek gemaakt werden we met verhalen dat dit Ajax beter is dan het elftal uit 1995 en dat we Bayern München achterna gaan. Het lijkt op dit moment toch iets minder rooskleurig dan dat.
Het verschil met Ajax de grote en Ajax Amsterdam is dat Ajax de grote niet meer gered kon worden. Ajax Amsterdam kan dat wel, over twee weken al, tegen Real Madrid. En daarna nog eens twee weken later, weer tegen Feyenoord. En dan schrijven we een nieuwe mythologie. De Amsterdamse mythologie noemen we die. De mythologie waarin Ajax de Amsterdammer het duel aangaat met Real de Madrileen voordat hij zijn ultieme wraak zou gaan nemen op Feyenoord de Rotterdammer. En beide keren wint Ajax de Amsterdammer dan, want zo moet dat eindigen. Lang en gelukkig. Net als een sprookje. Want het komt wel weer goed. Het voelt nu alsof onze Amsterdamse god ons even in de steek heeft gelaten maar hij krabbelt er wel weer boven op. Er komen immers nog honderden klassiekers en ook in de Champions League zijn we nog niet klaar. Ik sluit de column af met het antwoord dat Louis van Gaal gaf toen hem bij zomergasten werd gevraagd of er ooit nog een Nederlandse club komt die de Champions League gaat winnen. ‘Ja natuurlijk’. En zo is het. Het komt allemaal wel weer goed. Ook met Ajax. En wanneer Ajax zijn wraak op Feyenoord heeft genomen dan lees ik deze column voor in de kroeg en sla ik dit A4’tje dicht alsof het een heel dik boek is terwijl ik de woorden schreeuw: ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.
Pepijn Rombout
