Onder Peter Bosz was alles beter. Er werd gelachen, genoten en vreselijk goed gevoetbald. Lyon en Schalke werden in de ArenA weggespeeld alsof ze er niet stonden en het volgende seizoen kon alleen maar een groot succes worden. Met weemoed luisterde ik gisteren dan ook naar Peter Bosz bij Fox Sports. Bosz analyseerde de Europa League-finale, omdat hij toch niets te doen had, en vertelde hoe graag hij bij Ajax was gebleven. De reacties op social media waren duidelijk: onder Peter Bosz was alles beter.
Met Peter Bosz was Ajax in maart al kampioen geweest, werd Hakim Ziyech nog op handen gedragen en stond André Onana in de laatste wedstrijd in de spits. Hij was tenslotte de enige speler die nog niet gescoord had. Alle spelers die leken te vertrekken tekenden voor jaren bij. Amin Younes was niet beloond met een invalbeurt van twee minuten, maar maakte wekelijks furore op linksbuiten. Tevens werd hij door bondscoach Joachim Löw opgenomen in de selectie van Duitsland voor het WK. Er werd nog altijd volop druk gezet op de tegenstander. En Marcel Keizer? Die zorgde er nog altijd voor dat Jong Ajax geweldig voetbalde.
Het bleek allemaal te mooi om waar te zijn. De totale euforie die aan het einde van het vorige seizoen heerste werd ingeruild voor een grote bak ellende. Keizer werd ontslagen, opvolger Erik ten Hag mislukte volledig en de grootste talenten willen vertrekken. Alles waar Peter Bosz voor zorgde, verdween. Bosz kon perfect verwoorden met welk ‘proces’ hij bezig was en uiteindelijk begon het te lopen. Een goede band met de fans, een goede relatie met de pers en spelers die voor elkaar door het vuur gingen, werden vervangen door één en al gemopper. Naar Ajax kijken is niet meer leuk. Ondanks dat een stel van de grootste talenten van Europa wekelijks in het rood-wit lopen, is kijken naar Ajax niet meer leuk.
Dit alles begon toen Peter Bosz noodgedwongen naar Dortmund vertrok. Een geweldige kans voor de trainer, maar een kans die hij maar wat graag had laten lopen als men bij Ajax naar hem had geluisterd. ‘Een trainer is maar een passant’ – maar wel een hele goede. Toen Ten Hag werd aangesteld, mocht hij alles naar zijn hand zetten. Had nou niemand in de clubleiding kunnen verzinnen dat Peter Bosz dit had verdiend?
En dan is er Appie. De man die we om een andere reden nog veel meer missen. Na de gebeurtenissen rondom Appie kon dit seizoen alleen maar mislukken. Alles werd onbelangrijk en dat mislukken gebeurde ook. Het seizoen 2017-2018 kunnen we omschrijven als een rampjaar. De positiviteit vloeide volledig weg. Positiviteit waar ik voor het volgende seizoen al hard naar op zoek ben. De zomerstop is begonnen en ook wij kunnen ons weer opladen. Want hoewel er momenteel weinig positiefs is bij Ajax, zullen we er volgend seizoen gewoon weer staan. Helaas nog altijd zonder Peter Bosz, dat wel.
PS. Dat we vorig seizoen geen kampioen werden, lag natuurlijk maar aan één man: Dirk Kuyt. Tenminste, ik geloof dat ik dat deze week heb gelezen.