Donderdag, toen een groot deel van Nederland nog in een roes verkeerde vanwege Koningsdag, stond er in de Premier League een prachtig affiche op het programma. De Manchester derby, een directe strijd om de derde plek. Op papier een echte kraker tussen twee giganten. In de praktijk was de wedstrijd een tijdsverspilling van ongekende proporties. Een anderhalf uur durende kwelling van het netvlies. Mijn gedachten gaan uit naar hen die door de festiviteiten van die dag, en de hiermee gepaard gaande consumpties, de wedstrijd ook nog eens dubbel zagen.
Wat de kijker zag, was een tergend traag schaakspel tussen twee ploegen die niets durfden. Miljoenenploegen met grote namen, maar wel grote namen die geen enkele intentie toonden de wedstrijd te willen winnen. Slordig, ongeïnspireerd voetbal, gevoed door een disbalans die werd veroorzaakt door apathie, nonchalance en onvermogen. Een parodie op een voetbalwedstrijd. Menig salonremise is leuker om naar te kijken.
Het zet je toch aan het denken. Wat als Ajax tegen één van deze ploegen had gespeeld vandaag? De gedachte dat Ajax die wedstrijd nauwelijks zou kunnen verliezen is vrijwel niet te onderdrukken. We hebben ook al genoeg bewijs gezien dat dit niet ondenkbaar is. Als je terugkijkt op de Europese campagnes van de jaren waarin het verval van het Nederlandse voetbal al was ingezet, dan zie je immers dat Ajax het een aanzienlijk aantal Europese grootheden moeilijk maakte. Waaronder de beide teams uit Manchester. Maar bijvoorbeeld ook (het resultaat buiten beschouwing gelaten) een verdienstelijke wedstrijd in Dortmund. En in extreme mate een voetballes in de ArenA tegen Barcelona.
Overigens geldt dit in zekere zin ook voor andere Nederlandse ploegen. Het feit dat we zijn afgegleden op de coëfficiëntenranglijst, wil nog niet zeggen dat we niets meer kunnen. En het wil niet zeggen dat ze in andere landen een antwoord hebben op het over het algemeen behoorlijk verzorgde Nederlandse voetbal. We zijn erg goed geworden in het overdramatiseren van de situatie. Als een Nederlandse ploeg de nummer acht van Andorra loot, wordt er al openlijk getwijfeld over ‘onze’ kansen. Zo werk je selffulfilling prophecy in de hand. Het wordt tijd dat we weer eens wat vertrouwen gaan uitstralen en gaan inzien dat ook in de grote competities lang niet iedere ploeg van wereldniveau is. Die plek in de halve finale is terecht, omdat Ajax goed voetbalt. Geen wereldtop, maar wel erg goed.
Dus ja, we staan straks tegen Olympique Lyon, de nummer vier van Frankrijk. Een goede ploeg, een voormalige reus. Maar benader deze reus vooral zoals je veel dieren waar we bang voor zijn zou moeten benaderen: zij zijn banger voor jou, dan jij voor hen. Straal uit wat je in de vorige thuiswedstrijden uitstraalde en de reus zal terugdeinzen. Knappe reus die een ontketend Ajax kan stoppen. En zo groot als die reus is Lyon niet (meer). Celta de Vigo evenmin. En Man U, nouja, zie de eerste twee alinea’s. Dus wees niet bang, angst is een slechte raadgever.
