Danny Blind baalt: "Toen kwam ik echter helaas niet meer aan bod"

"Het aanvoerderschap kan je in twee delen opsplitsen", vertelt Blind. "In mijn ogen is het belangrijkste element dat je het verlengstuk van de trainer/coach in het veld bent. Ik kreeg die band op m’n dertigste, dus qua leeftijd en ervaring bracht ik het nodige mee. Bovendien ben ik altijd een speler geweest die het van zijn inzicht moest hebben, dus dat helpt ook zeker mee als je het verlengstuk van de trainer bent."

"Daarbij is het dan wel belangrijk dat je min of meer dezelfde voetbalfilosofie deelt", gaat hij verder. "Daarin zaten Van Gaal en ik dicht bij elkaar. Daarnaast heb je als aanvoerder ook een belangrijke taak in het erin houden van de teamgeest. Zo organiseerde ik ook buiten het veld etentjes, sinterklaasmiddagen in het spelershome en zorgde ik ervoor dat nieuwe spelers en hun familie zich ook snel thuis voelden in de groep. En als er weleens een probleem met een teamgenoot was, dan ging ik gewoon even thuis langs om het er over te hebben. Zo had je dus echt een rol binnen en buiten het veld."

Ook op het veld nam Blind vaak de verantwoordelijkheid op zich, zo ook in de strafschoppenreeks om de Wereldbeker in Japan waar hij de winnende nam. "In die zin: ik koos er zelf voor om de laatste te nemen", vertelt hij. "Maar dan moet de trainer het natuurlijk nog wel accorderen. Het initiatief ligt sowieso bij de trainer omdat hij het lijstje vooraf samenstelt op basis van een inventarisatie bij de spelers. Een jaar later zou ik als aanvoerder ook de vijfde strafschop nemen in de Champions League-finale tegen Juventus. Toen kwam ik echter helaas niet meer aan bod omdat de reeks al was beslist in het voordeel van de Italianen."