Zondag 7 oktober, 12:30, Ajax – Utrecht. Utrecht, u weet wel, die club waar we nog niet zo lang geleden met 0-3 van wisten te winnen. Die kwam vandaag even naar de Arena. Weliswaar had Ajax geen vuurwerk-en lasershow geregeld, maar het vuurwerk zou sowieso op het veld plaats vinden, dus dat namen we op de koop toe.
Na een ‘reisje’ van 2,5 uur afgelegd te hebben, besloten we er eens goed voor te gaan staan. Utrecht vastzetten op de eigen helft, doordrukken en wat mooie doelpunten. Dat was in en rond het stadion toch wel de insteek. Het begin was veelbelovend, want Ajax kwam al in het eerste deel van de wedstrijd op voorsprong, door een doelpunt van Ryan Babel. Bij het doelpunt kreeg ik voor de zoveelste keer in korte tijd het besef, dat Ajax zich gelukkig mag prijzen dat deze speler naar Amsterdam is terug gekeerd. Als er iemand iedere wedstrijd met kop en schouders bovenuit steekt, dan is hij het wel. Is het niet op kwaliteit, dan wel op basis van zijn inzet.
Helaas doet goed voorbeeld niet volgen, want Ajax speelde als een natte krant. Het was weer huilen met de pet op. Niks lukte, het tempo lag veel te laag en ook de arbitrage besloot om er hun eigen wedstrijdje van te maken. Dat laatste is echter niet de hoofdzaak van het slechte spel vandaag, dus dat laten we verder buiten beschouwing. De oorzaak ligt volledig bij Ajax zelf. Natuurlijk begon de wedstrijd ‘al’ om 12:30, wat erg vroeg is voor de heren. Me dat 12:30-gezeur ben ik zo onderhand ook wel klaar, want Utrecht stond volgens mij op dezelfde tijd op het veld.
Tijdens de wedstrijd kon ik mij niet aan het gevoel onttrekken dat sommige spelers iets te zeker van hun plaats lijken te zijn. Sana is al weken uit vorm, maar mag iedere keer weer opdraven. Eriksen speelde vandaag wederom een slechte pot en miste nog een 300 procent kans ook, Moisander moet eens heel snel gaan trainen op het winnen van kopduels en het positiespel behoeft bij de meeste spelers ook nog wel de nodige aandacht. De enige op wie vandaag niks valt af te dingen was, zoals iedere wedstrijd eigenlijk, Ryan Babel. Ook bij hem lukt vandaag niet alles, maar hij had wel de absolute wil en ging flink de duels aan.
Het overige team was rijp voor wissel, maar helaas mocht De Boer er maar drie toepassen. De Boer die op de bank toch ook wel een aardig kookpunt bereikt moet hebben. Zeker na het eigen doelpunt van Sporkslede moet de wanhoop hem naderbij hebben gestaan dan de hoop op een goede afloop. Het is aan het gebrek aan kwaliteit aan de kant van Utrecht te danken, dat ze er niet met drie punten vandoor zijn gegaan. Het zou namelijk helemaal in de wedstrijd hebben gepast. Waar Ajax met Eriksen en Sana twee prima mogelijkheden om zeep hielp, deed Utrecht dat gelukkig ook aan de andere kant.
Waar het precies fout is gegaan, blijft een raadsel. Over de tijd gaan we het in ieder geval niet meer hebben. Misschien in het vervolg 2 uur eerder opstaan, om zo alvast in het ritme te komen? Misschien het voetbal gewoon eens simpel houden en niet vier spelers willen passeren? Misschien gewoon eens het positiespel uitvoeren? Misschien de bal in een keer spelen, als de mogelijkheid hiervoor is? Het zijn slechts simpele, uitvoerbare suggesties die voor een hele andere wedstrijd kunnen zorgen. Een wedstrijd waarbij je jezelf niet de vraag stelt; zouden de spelers op het veld er misschien een kussentje bij willen? Dat slaapt wat lekkerder!
