Nog maar nauwelijks bekomen van de transferdramatiek, lopen de sportkolommen alweer over, met van alles wat met Ajax te maken heeft. Dat is namelijk het mooie in Amsterdam: er is altijd nieuws. De voetbalpraatprogramma’s zouden allang zijn opgedroogd zonder het fenomeen wat Ajax is en altijd zal zijn. Of zou Ronald Waterreus denken dat er 1,2 miljoen mensen naar Studio Voetbal kijken vanwege zijn foute overhemden?
Dacht het niet. Hij zit er ook niet voor zijn mening over Ajax, want die interesseert niemand. Hij zit er puur om er het verdedigende PSV te verdedigen, hoewel hij dat steeds minder vaak durft. Het kapsel is in de stijl van zijn club: achteroverleunend. Zo zitten Tom van ’t Hek en ook Jan Mulder er vooral voor Ajax en Youri Mulder voor FC Twente. Daar is over nagedacht. Ronald Koeman waait met alle winden mee en heeft over elke club altijd wel een bruikbare mening. Een mening die Waterreus dan steeds weer braaf herhaalt, want hij moet wát zeggen voor zijn geld. Die speaker in het Philipsstadion had bij Waterreus’ afscheid toen gewoon gelijk: het ís Ronald Koeman, alleen met een andere achternaam.
Ik ga na Studio Voetbal altijd heel gelukkig slapen. Steeds met de bevestiging dat ik lang geleden precies de juiste club koos. En dan droom ik vaak de gekste dromen. Zondagnacht zag ik twee vermoeide mannen ploeterend en strompelend voorwaarts gaan. Ze hadden het nogal druk met elkaar. Een derde liep er op een kleine afstand achteraan. Telkens haalde hij de voorste twee een beetje in, om vervolgens weer te struikelen en verder achterop te raken. Maar nu was hij weer heel dichtbij. Met één arm hield hij een boer in een groen jasje, met een noordelijk accent, achter zich. Hij liep zelf ook niet echt lekker, met aan de ene voet een slof en aan de andere een oud afgetrapt Adidasje, waar je doorheen kon kijken. Het was geen feest om het tafereel gade te slaan, maar ja. Je snurkt, dus je moet wát. En als ik zelf mijn dromen kon bepalen, dan wist ik het wel. Dan had Ronald Waterreus allang leuk haar en Louis van Gaal manieren. Anyway, het gezelschap strompelde voort in de richting van iets ronds in de toekomst. Het blonk fel in een mei-zonnetje. Helaas werd ik iets te vroeg wakker om precies te kunnen zien wat het was.
Met die merkwaardige droom nog op mijn netvlies, begon de week alleraardigst. De zon scheen volop en in Amsterdam nu nog steeds. Daar lachen de mensen in de straat vriendelijker dan anders. Klinkt het gerinkel van de tram als muziek en hollen kinderen uitgelaten naar school. Zorgeloos. Dat is wat er gebeurt als Ajax en Johan Cruijff samenkomen. Als de naam Dennis Bergkamp valt. Dan swingt de stad. Is het feest op de pleinen. Nummer 14 en de club zijn volop in gesprek en dan…
Lees verder op: ronschiltmans.nl
