De Telegraaf berichtte deze week over de kwade genius achter het onverklaarbare gedrag van Gudelj (en vele andere spelers): Vlado Lemic. Lemic is niet de zaakwaarnemer van Gudelj (daar heeft hij niet eens de papieren voor), Lemic is de slang die hem en zijn zaakwaarnemer in de oren slist wat zij moeten denken en doen. En dit doet hij ook op hoger niveau, op bestuurlijk niveau. PSV kan hier over meepraten, zo meldde De Telegraaf. Daar begon het in 2000 met het behartigen van de belangen van één speler (Kezman) en het eindigde in 2008 met een dikke vinger in iedere pap die er op iedere bestuurslaag op iedere afdeling te vinden was. En nu dreigt hij een vingertopje in de Amsterdamse pap te dopen. Iets wat door Ajax met alle macht tegengewerkt moet worden. Ten koste van alles.
Er is al veel gezegd en geschreven over malafide zaakwaarnemers die het voetbal ten gronde richten. Het is echter veel erger dan dat. Zelfs veel zaakwaarnemers hebben weinig in de melk te brokkelen. Zij worden als een marionet bestuurd door de Lemicjes van deze wereld, die daadwerkelijk aan de touwtjes trekken. En die daar rijkelijk voor worden beloond. Lemic verdient zijn geld met handel in eigenwaarde. Een lucratieve business.
Zoals vaak in de criminaliteit zijn het de zwakkeren die slachtoffer worden. Criminelen weten perfect te herkennen of iemand sterk in zijn schoenen staat. Als ze enig spoor van zwakte bespeuren, zijn ze er als de kippen bij. Zo ook in de voetbalwereld, een onzekere wereld voor veel spelers. Toch willen ze koste wat kost doorbreken. Dit gaat echter niet zonder vertrouwen, zonder eigenwaarde. Deze eigenwaarde kunnen ze kopen, maar wel tegen een flinke prijs. Een man als Lemic pikt een speler op, laat hem goed voelen over zichzelf en geeft hem het vertrouwen dat hij nodig heeft om op hoog niveau te presteren. Zo pakte hij ooit Sulejmani op om hem voor een slordige 16,2 miljoen bij Ajax te droppen. Voor Lemic zelf geldt: Hoe meer eigenwaarde, hoe meer miljoenen. Want hoe meer eigenwaarde, hoe meer verzet, hoe meer conflicten en dus: hoe meer transfers.
Het is een trieste constatering dat je achteraf gezien niet eens boos kan zijn op een speler als Gudelj. Iemand die vermoedelijk ooit niet zeker was van zijn kwaliteiten. Iemand die bang was dat hij niet zou slagen. Een bescheiden persoon die er alles aan deed om de top te halen, maar dat niet kon zonder vertrouwen.
Lemic gaf hem dat vertrouwen. Hij gaf hem zo veel vertrouwen dat Gudelj het realisme verloor. Zodra de tank met zelfvertrouwen zo vol raakt dat de deksel loskomt, wordt de inhoud gevoelig voor invloeden van buitenaf. Parasieten hebben vrij spel, er treedt rot op. De houdbaarheidsdatum verstrijkt in rap tempo als er niet iemand is die de tank kan koelen en de inhoud kan conserveren. Bij Ajax werd te laat geconstateerd dat de tank op knappen stond, dat de deksel de druk van binnenuit niet meer aan kon. Niemand lijkt het vermogen te hebben om de tankinhoud nog te redden. De inhoud bestaat inmiddels uit puur vergif. Probeer er niet aan te komen, het is zeer agressief en tast direct de beschermlaag van je eigen zelfvertrouwen aan.
Nemanja is niet vergiftigd, maar hij is zelf het gif geworden. Simpelweg omdat hij de juiste ingrediënten bevatte, Lemic zag dat. De chemicus Lemic werd rijk met zijn eigenwaardebrouwsels. En hij zal alleen maar rijker worden, naarmate hij de formules voor het produceren van eigenwaarde aanscherpt. Naarmate zijn manipulatieapparatuur nog beter gaat werken. Het zal blijven doorgaan zolang er mensen zijn die hem financieren. Mensen die zijn verrijkte uranium blijven afnemen voor hun eigen kernwapens.
