De wekelijkse column van Remko van der Ploeg voor www.Ajax1.nl
Ik sprak laatst een FC Utrechtersupporter. Hebben die supporters, hoor ik u denken. Ja dus, die ene, die ik blijkbaar heb gesproken. Ik vroeg hem of hij zijn ploeg niet even kon oppeppen voor de wedstrijd tegen PSV. Ik wil het namelijk nog wel eens zien of PSV er zo gemakkelijk overheen loopt als FC Utrecht met dezelfde passie en vechtlust speelt als ze dat tegen Ajax deden. Hij keek me vragend aan en aan zijn blik kon ik zien, dat ik iets onmogelijks aan hem vroeg. Hij zei: “Pffffff, de wedstrijd tegen PSV, dat leeft toch helemaal niet. Het zal me een rotzorg zijn of ze winnen of verliezen!” Geschokt keek ik hem aan. Dus je hebt liever dat PSV kampioen wordt, vroeg ik hem. Zijn antwoord was even schokkend als inmiddels normaal voor mij geworden. Als we maar van AJAX winnen, dan is het seizoen geslaagd, vertelde hij zonder blikken of blozen. Eigenlijk wist ik dit wel, maar als je het weer ‘live’ uit iemands mond hoort rollen is het weer des te vervelender.
Maar hoe kan het ook anders. Het is al jarenlang zo’n zooitje bij mijn club dat het valt te begrijpen, dat we af en toe wel eens afgeschilderd worden als de grote monden zonder resultaten. Diezelfde FC Utrechtsupporter vertelde mij, dat hij in 1997 in de nieuw-Galgenwaard zat toen FC Utrecht met 1-7 werd afgedroogd door het Ajax van de broertjes de Boer en Michael Laudrup. Niemand in het stadion vond het erg, want we genoten van Ajax, we hadden niets in te brengen. Kijk, dat is Ajax, daar moet je van genieten en als dat niet zo is moet je ze inmaken! Vorige week vooraf aan de topper tussen PSV en Ajax hoorde ik Hans van Breukelen, Ronald Koeman en Kenneth Perez iets roepen met dezelfde strekking: “iedereen wil van Ajax winnen”. Zo is het dus al jaren. Alleen is Ajax niet meer in staat om de tegenstanders zijn wil op te leggen.
Je verzint het toch ook niet, wat er de afgelopen jaren met mijn club is gebeurd. Sinds het vertrek van Michael van Praag zijn we niet verwend geweest met eminente bestuurs- en directieleden. John Jaakke heeft te lang net mogen doen alsof het hem om Ajax ging en Uri Coronel heeft zichzelf benoemd door een rapport te schrijven dat hij nu niet uitvoert. Directieleden zijn al jaren niet in staat om een sluitende begroting te overleggen. Martin van Geel kocht spelers, omdat ze goedkoop waren. Rik van den Boog laat trainers bepalen wie er komen, ook al hebben ze niets bij Ajax te zoeken. Trainers vinden bij Ajax het laatste decennium meestal al na een jaar hun Waterloo; mijn club wordt tegenwoordig het kerkhof voor trainers genoemd. Clubiconen, als Johan Cruijff, Piet Keizer en Marco van Basten werden met liefde de deur gewezen door ‘rode stropdassen’, die denken het allemaal beter te weten.
Goed voorbeeld doet volgen, dus dit is ook al jaren in de kleedkamer aan de gang. Mido gooide in 2004 een schaar naar het hoofd van Ibrahimovic. Ibrahimovic had het vizier gericht op Sylvie Meis, de vriendin en inmiddels echtgenote van Rafael van der Vaart. Ibrahimovic schopte tijdens een vriendschappelijke interland tussen Nederland en Zweden Rafael van der Vaart voor een aantal weken naar de tribune. Wesley Sneijder vloog Wesley Sonck naar de strot, toen hij kritiek op hem had. Jeugdspelers werden ontslagen, omdat ze met een pistool lopen te zwaaien of omdat ze hun gokschulden niet aan collega’s betaalden. Martin Jol maakte het helemaal bont, hij liet zelfs de aankopen aan Luis Suarez over om hem maar te paaien. Lodeiro kwam op voorspraak van Luis en bleef wel. Wie er nog meer kwamen en niet speelden weten we natuurlijk al lang. Martin Jol en Danny Blind hadden daar in ieder geval geen discussie over, want die spraken niet met elkaar. Maar na afgelopen donderdag bedacht ik me ineens dat het wel heel erg gezellig in de kleedkamer moet zijn geweest met Mido en El Hamdaoui!
Vrijdag maakte Frank de Boer bekend, dat Mounir El Hamdaoui per direct uit de selectie van Ajax was gezet. Hij wilde er niet teveel over kwijt, maar het ging hier om ‘onaanvaardbaar gedrag’. Ik vroeg mij af wat dit dan inhield, want ik vind zijn gedrag al jaren onaanvaardbaar. Wie heeft er geen problemen met hem of heeft dat gehad. Louis van Gaal, Ronald Koeman, Gert-Jan Verbeek en nu weer Frank de Boer hebben het helemaal gehad met dit ‘énfant terrible’. Vorig jaar ging het niet zo goed met AZ en een verslaggever van de VI vroeg hem daar naar. Bekijk het filmpje maar eens op youtube; de honden lusten er geen brood van. Zijn transfer naar Ajax verliep allesbehalve gemakkelijk. Dan was het probleem weer zijn sportzaak in Rotterdam, dan weer de grootte van de auto, dan weer de grootte van zijn ego; er was altijd wat. In de kleedkamer vloog hij Luis Suarez naar de strot. In de winter had hij last van een chronische keelontsteking of van een ziekte, die nog uitgevonden moet worden met de naam ‘respectloosheid’. Ook wel aanstellerietus genaamd. Ach, hij was zo zielig, gepasseerd in de pikorde door Siem de Jong. Respectloos behandeld door de nieuwe trainer, die hem verweet dat hij niet luisterde. Maar waar haalt Frank de Boer het lef vandaan, Frank de Boer moet luisteren naar hem: Koning El Hamda’doei’. Dit verwende stuk vreten moet heel snel op zoek gaan naar een andere club. Hij heeft het verbruikt bij mij, bij de rest van de supporters en nu ook bij de trainers.
Dus Mounir, tot ziens, adieu, auf wiedersehn , goodbye of in het Marrokaans ‘El Hamda’doei’.
Als we als Ajax afstand gaan nemen van dit soort gedrag, van liegende en bedriegende directieleden, van bonussen voor het verkopen van onze beste spelers, van spelers die zichzelf groter vinden dan de club, dan ….. Als we Johan Cruijff zijn ‘fluwelen revolutie’ steunen en hem zijn gang laten gaan, dan……. Als we Frank de Boer blijven steunen in zijn opbouw van het jeugdige Ajax, ook als ‘we winnen of verliezen’, dan……
Dan pas kunnen we de ‘N’ van de titel van deze column laten vervallen en worden we Ooit weer kampioen.
Tot volgende week
Remko van der Ploeg
Wilt u reageren? Dat kan op remko@Ajax1.nl
