Ajax-bestuurders en zelfkritiek: het is geen gangbare combinatie. Na een vertrek bij Ajax maken voormalig directieleden en commissarissen er een kunst van om enorm op alles en iedereen af te geven. Hun vertrek was de schuld van iedereen, behalve van henzelf. Vervolgens trekken ze zichzelf mopperend terug in de coulissen. Velen keren na een aantal jaren weer terug in een bepalende functie. Van de huidige bestuurders vervulden Theo van Duivenbode, Leo van Wijk, Ernst Ligthart, Hennie Henrichs, Maarten Oldenhof en Cees Vervoorn al eerder functies in de ledenraad, directie en/of Raad van Commissarissen.
Gisteravond stak Marjan Olfers in Pauw en Witteman echter wel nadrukkelijk eerst de hand in eigen boezem. “Ik heb het ook niet goed gedaan. Laten we wel wezen”, meldde de voormalige commissaris, die aanwezig was vanwege haar oratie over sport en recht. “Je kunt gewoon concluderen dat je je resultaat niet hebt gehaald en dan stap je op. Dan is het verkeerd gegaan.”
De term fluwelen revolutie vond Olfers niet goed gevonden. “Ik vond het meer een guerrillaoorlog, daar heeft het alle tekenen van. Het is geen stille revolutie geweest. Een fluwelen revolutie gaat zachtjes zonder al te veel bloedvergieten. Dat is niet zo geweest. Er zijn een hoop mensen weg en dan heb ik het dus niet over de Raad van Commissarissen.”
De oorspronkelijke bedoeling van Johan Cruijff was om via de democratische weg Ajax te hervormen. De voormalig nummer veertien wist een aanzienlijk aantal oud-spelers in de ledenraad te krijgen, wat de eerste stap was naar een democratische hervorming. Vervolgens werd er een technisch platform ingesteld, waar Cruijff de voorzitter van werd en ook algemeen directeur Rik van den Boog deel vanuit maakte. Toen laatstgenoemde simpelweg weigerde de hervormingsplannen, die opgesteld waren door een groot aantal oud-voetballers en een breed draagvlak hadden bij de supporters, voor de jeugdopleiding uit te voeren, werd de zaak op scherp gezet.
Daarin vindt Olfers dat Cruijff fouten heeft gemaakt. “Heldenverering maakt ons ziende blind. Natuurlijk wist ik dat Johan Cruijff een sportieve held is. Maar hij is ook gewoon een mens, en mensen doen soms slechte dingen. En dat vind ik met Johan Cruijff ook, eerlijk is eerlijk.”
Het aantal mensen dat als gevolg van de fluwelen revolutie is vertrokken, staat Olfers tegen. “Als Raad van Commissarissen moet je alle belangen behartigen. Je hebt ook het belang van je werknemers en daar zijn dingen verkeerd gegaan.” Door zich in te zetten voor de werknemers maakte Olfers zich erg populair bij de ondernemingsraad, die haar graag had willen behouden als commissaris.
