Een kolkende Arena, een heersend Ajax, de Limburgse sensatie en een uitvak vol figuranten. Dat is een mooie samenvatting van een heerlijke voetbalavond. Met de wetenschap dat PSV voor de competitie het laatst in 2008 wist te winnen in Amsterdam, kon er weinig meer fout gaan. Een uitverkochte Arena zorgde voor de rest. Over het verschil van 6 punten op de ranglijst, maakte niemand zich zorgen.
PSV besloot om dezelfde strategie te hanteren als VVV en Vitesse eerder deden. Lekker achterover leunen en gokken op de counter. PSV dat de wedstrijd begon met een voorsprong van zes punten, koos ervoor om zich terug te trekken. Het was de eerste mentale opsteker voor Ajax. PSV kwam met zeven kleuren stront in de broek richting de Arena, zo veel was al snel duidelijk.
Op geen enkel moment wekte de ploeg uit Eindhoven de indruk om er een wedstrijd van te maken. Niet zo gek ook, gezien de klasse van Ajax. Hoesen, de Limburgse sensatie, liet ook tegen PSV weer zien waarom hij gewoon in de spits moet blijven staan. Hij fungeerde als aanspeelpunt, afmaker en aangever. Ook de spelers hebben al meermaals aangegeven graag met hem in de spits te spelen, het komt het spel van Ajax ten goede. Werden de kansen tegen Roda niet afgemaakt, tegen PSV was het gelukkig anders. Siem de Jong brak de ban en liet de Arena voor het eerst die avond op z’n grondvesten schudden.
De sfeer zat er vanaf het begin al goed in. Zelfs het beton deinde mee, toen er op de tribunes even goed gas werd gegeven. Ook de sjaaltjes-actie miste zijn effect niet en droeg bij aan de opperbeste sfeer. Het countervoetbal van PSV leverde, tegen de verwachting in, nog resultaat op ook. Lens wist de bal in eerste helft in de verre hoek te planten en bracht PSV zo naast Ajax. Ajax bleef zichzelf en speelde rustig het eigen spel. Fischer vestigde ook deze wedstrijd weer de aandacht op zich met een doelpunt en assist. Waar ligt het plafond van deze groeibriljant? Het lijkt hem allemaal zo verschrikkelijk gemakkelijk af te gaan. Als de ene Deens sensatie tot bloei komt, zijn we natuurlijk ook al in spanning wanneer Andersen zijn debuut gaat maken. Als we de volgers mogen geloven, is dit er ook een van de categorie Eriksen en Fischer. De komende wedstrijden gaan we hier ongetwijfeld meer over horen.
Ajax lijkt het vanaf de wedstrijd tegen Roda aardig op de rit te hebben, waarbij Hoesen een essentiële rol invult. Het experiment met een inzakkende spits was aardig, maar haalt het bij lange na niet bij de huidige bezetting. Ik durf dan ook met zekerheid te zeggen dat er geen een speler bij Ajax is, die liever niet met Hoesen speelt. Ook de Eindhovenaren hadden zichtbaar moeite met hem. Niet zo gek ook met zo’n achterhoede. Toch flikte hij het wel weer even, die Hoesen. Over flikken gesproken, ook Bommeltje deed weer zijn ik-pak-weer-een-gele-kaart-trucje, wat zo onderhand een ware traditie begint te worden.
De vlaggen hingen nog net niet uit in Eindhoven toen we op negen punten achterstand stonden, maar het scheelde niet veel. Nu de achterstand nog maar 3 punten bedraagt, voelt men de hete adem in de nek en ziet de bui waarschijnlijk al hangen. Was het vorig jaar nog een indrukwekkende eindsprint? Dit jaar zetten we hem gewoon iets eerder in. Aan de thuiswedstrijden zal het niet liggen, gezien eerder Twente ook al met de broek vol naar de Arena kwam. Vitesse was de enige die 3 punten wist mee te pakken. De Arena is onder De Boer weer een onneembare vesting geworden. De tijden van De Meer zullen nooit terug komen, maar gisteren waren we met z’n allen toch een aardig eind op weg. En het uitvak met boeren? Het schijnt dat er toch aardig wat waren, maar ik heb ze in ieder geval niet gehoord. Op 20 januari staat Feyenoord op de agenda. Ik heb de sjaal al weer klaar liggen. Wij zijn Ajax, wij zijn de beste!
