Een van de beste Deense voetballers aller tijden
De vergeten voetballer is een speler, die in dienst van Ajax is geweest en die op ons als supporters een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. Of een Ajax-voetballer waar wij goede en warme herinneringen aan hebben beleefd, een voetballer die bekend is geworden door een incident of gewoon om zijn verdiensten voor onze mooie club. In deel 21 van deze rubriek richten wij onze aandacht op een speler die zeker nooit vergeten zal worden bij onze oudere lezers, maar wellicht nooit zo bekend is geworden bij onze jongere schare. Wederom is het een Deense speler die wij dit keer belichten, maar dan is het ook wel meteen een van de allerbeste Deense spelers die op een Europees voetbalveld heeft gestaan. Zijn naam is Michael Laudrup.
Groot talent
Op 15 juni 1964 werd in het Deense Fredriksberg één van lands allerbeste voetballers ooit geboren. Kleine Michael was in de jeugd al een fenomeen en zijn naam zong al snel rond. Niet alleen Deense clubs waren geïnteresseerd in het nieuwe Deense fenomeen, maar ook de buitenlandse clubs hengelde al vroeg naar de diensten van Laudrup. In 1981 op 17-jarige leeftijd maakte Laudrup zijn debuut bij het Deense Kjøbenhavns Boldklub (KB). Deze club was vooral in de jaren 30 t/m 50 een zeer succesvolle Deense club. Zijn talenten waren binnen enkele maanden al duidelijk, waarop topclub Brøndby IF heel snel toesloeg. Dat jaar maakte Laudrup ook zijn debuut voor het nationale elftal. Hij was de op één na jongste debutant (Alleen “Gold-Harald” Nielsen was jonger) in het Deense elftal. En Laudrup liet zijn voeten ook direct spreken in zijn debuutwedstrijd tegen Noorwegen, waar hij direct de winnende treffer maakte.
Laudrup speelde maar 38 wedstrijden voor Brøndby IF en scoorde hierin maar liefst 24 keer voor de Deense topclub. Heel Europa was in de ban van de fluwelen techniek van de Deen. Alle topclubs wilde Laudrup inlijven. Ajax was in 1983 heel dichtbij om Laudrup te contracteren. Echter Juventus zat dwars en legde in de zomer van 1983 de Deen uiteindelijk vast. Doordat het in die tijd nog maar toegestaan was om drie buitenlandse spelers in de selectie te hebben, werd Laudrup verhuurt aan Lazio Roma. Hij speelde 60 wedstrijden voor de tweede club uit Rome en scoorde hierin 9 goals. In 1985 was daar dan eindelijk de definitieve overstap naar “de Oude dame”. Direct in zijn eerste seizoen liet Laudrup zien hoeveel klasse hij bezat. Laudrup won in het seizoen 1985-1986 eerst de Wereldbeker voor clubteams (na de winst van de Europa Cup in dat jaar), waarna het seizoen ook nog als kampioen van Italië werd afgesloten. Laudrup maakte bij vlagen indruk als middenvelder/aanvaller. Maar zijn echte doorbraak kwam in de zomer van 1986. Denemarken speelde het WK in Mexico en Denemarken was de grote smaakmaker van het toernooi. De Denen speelde Uruguay op een hoop en wonnen ook van Duitsland. De voetbalwereld was in euforie en vooral de manier waarop Laudrup zijn kunsten etaleerde leverde enorm veel waardering op. Helaas voor Denemarken was de achtste finale het eindstation. Spanje denderde na een 1-0 achterstand met 1-5 over de Denen heen. Laudrup ’s naam was echter gevestigd, echter zijn tweede seizoen in Turijn viel in het water door een reeks aan blessures. De Italianen begonnen te morren over de inactiviteit van de Deen. De daarop volgende seizoenen werd het Laudrup duidelijk dat hij zijn weg in Italië steeds minder kon vinden. De Deen wilde daarom ook weg. En in de zomer van 1989 stond Johan Cruijff op de stoep bij de Deen.
Dreamteam
Barcelona wilde de Deen dolgraag inlijven. Barca zag in de Deen de missing-link binnen de ploeg. Barcelona was toch al niet ongetalenteerd met de aanwezigheid van spelers als Zubizareta, Koeman, Bakero, Amor en de Spaanse coming star Pep Guardiola. Spanje en Europa spraken later over het “Dreamteam”, ook door de komst van Hristo Stoichkov. Het eerste seizoen was het nog zoeken naar zijn plek voor Laudrup, maar vanaf het tweede seizoen onder Cruijff was de beer los. Laudrup maakte enorme indruk met zijn techniek en inzicht. De Deen was de maestro op het middenveld in een ploeg die perfect in elkaar paste. In zijn tweede seizoen werd Laudrup dan ook kampioen met Barcelona. Het seizoen 1991/1992 gaat in als één van de meeste glorieuze seizoenen in de clubgeschiedenis. De club die al zo lang naar de Europa Cup 1 smachtte kreeg hierop een kans in het voorjaar van 1992. Wembley was het toneel en de tegenstander was het lepe Sampdoria met vedette Vialli. Nagenoeg iedereen kent de uitkomst van deze wedstrijd wel. De vrije trap van Ronald Koeman is nog steeds legendarisch en bracht hem eeuwige roem in Barcelona. De winst op Sampdoria leverde de eerste winst van de Europa Cup 1 op in de geschiedenis van Barcelona. Barcelona en Catalonië ontplofte en ook Laudrup had zijn eeuwige roem in het hart van Catalonië te pakken. Dat moment was ook tevens het hoogtepunt in de carriere van de Deen. Twee jaar later kwam er een herkansing voor Barcelona. Romário de Souza Faria was het aangeefpunt van Laudrup geworden. Echter, de drie van Milaan (Rijkaard, Gullit en Van Basten) waren te sterk gebleken. Die “cup met de grote oren” ging echter aan de neus voorbij van Laudrup, immers de drie buitenlanders-regel noopte Barcelona er naartoe om Laudrup buiten de ploeg te houden. Na 167 en 49 doelpunten was het verhaal Barcelona afgelopen.
Cruijff had genoeg gezien en vond dat de Deen minder van waarde was geworden voor zijn ploeg. Dit zinde Laudrup niet en hij maakte een besluit wat in Catalonië niet goed viel. Laudrup vertrok naar de aartsrivaal, Real Madrid. Laudrup wilde wraak en wilde zodoende het ongelijk bepalen van Cruijff. Daar slaagde hij in het eerste seizoen glansrijk in. Real Madrid werd aan de hand van Laudrup kampioen. Barcelona eindigde dat jaar zelfs slechts als vierde. Een seizoen later was de magie alweer verdwenen. Real eindigde na een rampzalig seizoen als zesde. En na twee seizoenen, 62 wedstrijden en 12 goals hield Laudrup het ook in de Spaanse hoofdstad voor gezien. De volgende etappe in zijn tot dan toe rijke carriere was Japan. Laudrup ging spelen voor Vissel Kobe. De Japanse havenstad was niet echt een inspiratie voor grote daden van de Deen. Na 15 wedstrijden en toch nog 6 goals hield de Deen het ook in het land van de “Rijzende Zon” gezien. En toen belde Morten Olsen…..
Eindelijk dan toch Ajacied
In de zomer van 1997 kwam er een totale metamorfose in de Amsterdam Arena. Louis van Gaal vertrok met een karrevracht aan spelers uit Amsterdam Zuidoost. Van Gaal ging naar Barcelona. Kluivert en Bogarde wilde oude Nederlandse tijden herbeleven in Milaan. En Overmars vertrok naar Arsenal. Olsen stond voor een loodzware taak. Maar Ajax kocht erg goed in, iets wat ze in het verleden niet altijd goed deden (het jaar ervoor bijvoorbeeld Gabrich). Zo kwamen die zomer van 1997 Arveladze, Oliseh, Rudy en Sibon o.a. de Arena binnenlopen. En als klapstuk kwam ook Laudrup in het kielzog van Morten Olsen mee. Het seizoen van Laudrup bij Ajax werd er een om nooit meer te vergeten. Ajax schoot uit de startblokken vanaf het begin van de competitie. Ajax speelde bij vlagen geweldig voetbal. Zowel in de beker als competitie ging de ploeg aan de hand van Laudrup als een warm mes door boter. Michael Laudrup speelde 21 wedstrijden in dat seizoen en scoorde hierin ook nog eens 11 keer. Ajax werd met overmacht (17 punten) landskampioen en won als sluitstuk de bekerfinale van PSV maar liefst met 5-0. Vooral deze wedstrijd zullen de Ajax supporters nooit meer vergeten. Ik zat in het stadion en de sfeer was ongeëvenaard. Laudrup startte in de driemans-voorhoede met Arveladze en Babangida. Toen de kruitdampen waren opgetrokken waren Jaap Stam, Phillip Cocu, Boudewijn Zenden, Wim Jonk en consorten helemaal zoek gespeeld. Toen Laudrup in de 70e minuut werd gewisseld stond het 2-0. In de resterende 20 minuten liet Jari Litmanen nog eens zien dat hij een van Europa’s beste voetballers was. In de competitie werden nog nooit zoveel punten (in het drie puntsysteem) en doelpunten gescoord. Het seizoen met Laudrup gaat de geschiedenis in als een van de mooiste. Michael Laudrup had zoveel indruk gemaakt dat de Ajax supporters de Deen voor eeuwig in de harten hadden gesloten. Een paar jaar later mocht Ajax ook zijn broertje Brian verwelkomen. Echter het seizoen van Michael Laudrup zou niemand ooit nog vergeten. Het bleef echter bij dat ene seizoen. Laudrup nam in 1998 afscheid van zijn carriere als professional voetballer.
Helaas voor Laudrup kreeg het ene seizoen bij Ajax een vervelend staartje. In 2000 kwam de Belastingdienst met een inval bij Ajax. Laudrup ‘s verblijf in Amsterdam zou uiteindelijk nog een vervelend staartje krijgen. Laudrup had zich in 1997 vrijgekocht bij zijn Japanse club en de rechten ondergebracht bij een Bosnische club. Het idee was om bij een overgang de transfersom vervolgens over te maken naar Laudrup. Belastingtechnisch van te voren een lucratieve handeling, maar niet volgens de wet. Ajax betaalde namelijk over de transfersommen geen belasting, wat in strijdt is met de wet. De kwestie werd een jarenlange juridische strijd waar vele mensen door beschadigd werden. Allereerst Laudrup (en ook Arveladze) zelf, maar ook de club en enkele van haar werknemers moesten met de spreekwoordelijke billen bloot. Ajax kreeg in eerste instantie een naheffing van 5,1 miljoen euro. Later werd dat bedrag bijgesteld naar iets meer dan 3 miljoen euro. Maar er was nog één actie van Ajax die jarenlang bloed zou zetten bij Laudrup. Ajax besloot namelijk in 2013 13 jaar (!!) na dato een oproep te doen middels een advertentie om Laudrup zich te laten melden bij de rechtbank. Laudrup, inmiddels trainer bij het Engelse Swansea, was furieus over de manier waarop Ajax jarenlang door bleef gaan. Dat weerhield hem er later van om geen trainer van Ajax te worden. In 2015 besloot Ajax een einde te maken aan de voortslepende affaire en om de naheffing voor eigen rekening te nemen. Laudrup werd in het gelijk gesteld.
Trainer
Na zijn spelersloopbaan kon ook Laudrup de roep als trainer niet te kunnen weerstaan. Zijn eerste trainersklus was als assistent-trainer bij de Nationale ploeg. En weer was het Morten Olsen die Laudrup meenam en hem de kans gaf om zich als trainer te ontwikkelen. Na de nationale ploeg ging Laudrup voor het eerst op eigen benen staan als trainer bij zijn oude club waar het allemaal begon, Brøndby IF. Hij bleef in totaal vier jaar trainer van de club en won in die vier jaar één keer de landstitel. Na zijn Deense avontuur ging Laudrup opnieuw naar Spanje. Getafe was zijn nieuwe club. Het werd een redelijk succesvol seizoen. De club werd weliswaar 14e in de eindstand van de competitie, maar behaalde wel de achtste finales van de UEFA cup. En behaalde ook nog eens de finale van de Spaanse beker, die echter jammer genoeg werd verloren. Laudrup zou Laudrup niet zijn, als hij ook maar een jaar bij Getafe zou blijven. Hij vond een nieuwe uitdaging bij het puissant rijke Spartak Moskou. Dat avontuur duurde bij elkaar maar 8 maanden, voordat hij werd ontslagen. De trainerscarrière van Laudrup had een flinke deuk opgelopen. Hij koos daarop vervolgens voor een Engels avontuur bij Swansea. Dit avontuur deed het beter. De club werd in zijn eerste seizoen 9e in de Premier League, wat een uitstekende prestatie was. Het jaar erop werd hij 12e in de eindstand. Onder zijn leiding bloeide vooral de Spanjaard Michu enorm op. Na twee jaar trok hij de deur dicht bij de club uit Wales. Na Swansea besloot Laudrup (bij het uitblijven van goede clubs) zijn naam ter gelde te maken door te kiezen voor het voetbal in het Midden Oosten. Qatar was zijn eerste bestemming in 2014. Ook daar hield Laudrup het maar één seizoen vol, waarop hij in 2016 voor twee jaar actief was voor zijn tweede club uit Qatar. In 2018 besloot hij dat het genoeg was als trainer.
Michael Laudrup werd in zijn carriere twee gekroond tot Deens voetballer van het jaar. Hij werd in totaal 7 keer kampioen en speelde het WK in Mexico. Als trainer was hij minder succesvol, maar hij won bij Brøndby IF, Swansea en ik Qatar wel prijzen.
Nooit vergeten
Michael Laudrup zullen we nooit vergeten. Niet als topvoetballer bij de grootste clubs van Europa, maar zeker ook niet als speler van Ajax in het seizoen 1997-1998. Het gegeven dat Laudrup bij zijn clubs vrijwel altijd direct indruk maakte en vaak ook prijzen won, was bijna altijd een zekerheid. Vooral de uitwedstrijd tegen FC Utrecht zal ik nooit meer vergeten. Op 31 augustus van 1987 speelde Ajax FC Utrecht werkelijk helemaal zoek met een excellerende Laudrup. In een uiterst zonnig Utrecht liet Ajax aan de eredivisie zien dat er geen maat stond op de Amsterdammers. Laudrup was in een elftal met Ronald en Frank de Boer, Litmanen, Babangida, Blind en Dani de grote meneer! Nog een keer liet de Deen zien hoeveel klasse hij in huis had. Ik denk dat als ik voor veel Ajax supporters mag spreken, dat wij enorm blij zijn dat Laudrup het mooie shirt van onze club heeft gedragen. Ook al was het maar voor één seizoen, in dat seizoen liet hij wel zien dat hij het shirt van Ajax dubbel en dwars waard was.
