Vertonghen geeft tekst en uitleg: "Toen moest hij ook huilen"

"Mijn ambitie ligt nu op het rust gunnen van mijn enkel", legt hij uit op de website van VI. "Het is duidelijk dat ik niet nog een jaar op niveau wil voetballen. Ik voel een constante pijn in mijn beide enkels en achillespezen. Op dat vlak was het een makkelijke beslissing. Doorgaan is geen optie geweest", aldus Vertonghen. 

"Of die pijn ooit nog weggaat? Het is wel hardnekkig. Ook in het dagelijkse leven ervaar ik veel hinder van die pijn. Ik voel het permanent. Echt klote", vervolgt hij teleurgesteld. "Voor een wedstrijd moet ik bijna twee uur opwarmen, me nog laten behandelen, pijnstilling nemen… Met injecties ben ik onlangs gestopt. Het maakte geen verschil meer. Met adrenaline lukt het nog niet, maar het is op. Ik zit over mijn limiet", constateert Vertonghen. 

De Belg kan vanaf de zomer wel meer tijd met zijn gezin doorbrengen. "Vorig jaar vertelde ik op vakantie nog dat ik een jaar door zou gaan. Mijn zoontje begon te huilen en vond dat ik meer thuis moest zijn", blikt hij terug. "Maar hij beslist dat niet. Ik legde het uit en hij begreep het. Nu vertelde ik hem dat ik stopte, maar toen moest hij ook huilen", lacht Vertonghen, die nog niet weet waar zijn toekomst ligt. 

"Er zijn al een paar dingen op mijn pad gekomen voor na mijn carrière", verklapt hij. "Ik zal nog meer bezig gaan zijn met mijn stichting (De Jan Vertonghen Foundation, red.). Daarnaast ligt de focus op mijn gezin. Ik word geen trainer, nee. Ik zie namelijk de balans tussen het zijn van een goede coach en mijn privéleven niet", besluit Vertonghen eerlijk.